اندازه‌گیری ابعاد بافتهای لینگوال قدام فک پایین در رابطه با جایگذاری اتصال دهنده اصلی لینگوال بار

سابقه و هدف: شایعترین طرح اتصال‌دهنده اصلی پروتزهای پارسیل متحرک در فک پایین لینگوال‌بار میباشد. در مورد فضای موردنیاز جهت لینگوال‌بار (Lingual bar) نظرات متعدد و متناقضی پیشنهاد شده است. هدف این مطالعه بررسی بافتهای لینگوال قدام فک پایین برای تعیین بافتهای غیرمتحرک بمنظور جایگذاری لینگوال بار می باشد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی 60 زن و مرد که دارای بافتهای لثه‌ای لینگوال تقریبا نرمال بوده (ایندکس لثه ای loe صفر یا یک)، و حداقل دارای 8 دندان از پره‌مولرهای دوم یک سمت تا سمت دیگر و بدون سابقه ارتودنسی در فک پایین بودند، به 3 گروه 20 تایی 29–20، 39–30 و 49–40 ساله تقسیم شدند. اندازه‌های سالکوس لثه، لثه کراتینیزه و عمق فانکشنال کف دهان و عرض بافتهای غیر متحرک لینگوال تعیین گردید. مقادیر با استفاده از آزمونهای t-test، ANOVA و Post Hoc آنالیز گردیدند.یافته‌ها: میانگین عرض بافت غیر متحرک لینگوال از 53/4 میلیمتر برای ثنایای میانی تا 62/7 میلیمتر برای پره‌مولر دوم متغیر بود. میانگین عرض بافتهای غیر متحرک به جز دندان کانین راست، در مردان (22/7 میلیمتر) بیش از زنان (7/6 میلیمتر) بود، اما این اختلاف از لحاظ آماری معنیدار نبود.نتیجه‌گیری: فضای موجود در لینگوال قدام فک پایین تعداد بسیار زیادی از جمعیت مورد مطالعه، اجازه استفاده از لینگوال بار را نمیدهد. میانگین عرض بافتهای غیر متحرک لینگوال قدام فک پایین برحسب جنسیت فرقی نمیکند. میانگین عرض بافتهای غیر متحرک لینگوال قدام مندیبل از قدام به خلف افزایش می یابد.